Public relations jako sposób tworzenia wizerunku administracji publicznej na przykładzie organizacji

Producent:MK EBOOKI
Magazyn:jest
Kategoria:01. MARKETING [23]

Cena: 47.00 PLN




Pozostałe zdjęcia:

 
 

Nowość

Towar polecany

Zobacz dodatkowy opis
Dodaj do listy życzeń

Tytuł:  Public relations jako sposób tworzenia wizerunku administracji publicznej na przykładzie organizacji, 

Liczba stron:  105, 

Cena:  47,00 zł, 

Kategoria:  Marketing, 

Wysyłka:  gratis (poczta elektroniczna),
Język publikacji:  polski,
Literatura:  tak
Przypisy:  tak
Format:  publikacja w formacie pliku PDF, do czytania na ekranie monitora za pomocą darmowego oprogramowania Adobe Reader, tekst można również kopiować do dowolnego edytora tekstu, np. Worda.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Opis

            Urząd, który jest dobrze postrzegany, ma wprawdzie szansę na większą przychylność ze strony zwierzchników, a co za tym idzie większy kredyt zaufania lub dodatkowe środki, ale organ o fatalnych notowaniach nie zostanie z tego powodu od razu pozbawiony środków czy zamknięty. Nie oznacza to, że efektywne stosowanie public relations nic nie daje. W perspektywie krótkookresowej ewentualne potknięcia nie są tu bezpośrednim zagrożeniem dla istnienia urzędu. Pozostałe rodzaje podmiotów mają inne priorytety w określaniu celów. W firmach niezwykle istotne znaczenie ma bieżący zysk. 
            W organizacjach pozarządowych, podobnie jak w administracji, ważne jest zyskanie zrozumienia dla prowadzonych działań i osiągnięcie celów o charakterze społecznym, jednak z uwagi na fakt, że organizacje te finansują się same, równie ważna jest ocena bieżąca. W polityce natomiast, gdy pragmatyzm osiąga rolę wiodącą, ważniejsze od realizowania założeń programowych, a przynajmniej równie ważne, wydaje się osiąganie bieżącego „zysku” (wskaźnik poparcia, stopień rozpoznawalności i popularność liderów).
            Administracja jest w zasadzie zobligowana do prowadzenia działań public relations, przynajmniej w zakresie szerokiego informowania o swojej działalności. Aktywność ta jest także niejako obowiązkiem etycznym, bo gdyby nie środki czerpane z podatków administracja nie mogłaby po prostu istnieć. Powinna zatem swym postępowaniem dawać nieustannie dowód, że postępuje legalnie, rzetelnie, gospodarnie i celowo. Kształtowanie takiego obrazu nie uda się jednak bez dobrego kontaktu z grupami otoczenia oraz otwartej wobec nich postawy. W przedsiębiorstwach podstawową motywacją jest natomiast osiągnięcie zysku i to ten wskaźnik staje się podstawą przy dokonywaniu ocen działań public relations. Również w polityce najważniejszą motywacją jest chęć osiągnięcia zysku, co w tym przypadku oznacza maksymalne poparcie społeczne, które daje możliwość przejęcia bądź utrzymania władzy; dopiero wtedy można mówić o realizacji celów społecznych. Podobnie sytuacja wygląda w sektorze non-profit – najpierw trzeba zabiegać o poparcie i środki dla realizacji założonych celów, a dopiero potem można podejmować działania o znaczeniu społecznym. Żaden z tych podmiotów, o ile nie korzysta ze środków publicznych, nie musi także w ogóle prowadzić działań public relations. Rzecz jasna, każdy powinien korzystać ze zdobyczy public relations dla własnego dobra, ale administracja jest do tego zobligowana. Musi to robić od pierwszych dni swojego istnienia, podczas gdy podmioty z innych sektorów mogą wprowadzać public relations w zakresie i tempie warunkowanym swoimi potrzebami.
            Szerokie zainteresowanie w odniesieniu do administracji jej działaniami ze strony mediów i obywateli pojawia się zwykle dość szybko. Usługowa rola administracji i uprawnienia władcze wzbudzają bowiem nieustanne i szerokie zainteresowanie, skłaniają do jej oceny i obserwacji. Zasadniczo nie występuje tu raczej wrogość czy nieufność, administracja istnieje bowiem z mocy prawa i nikt nie ma interesu w tym, by funkcjonowała źle. Oczywiście o braku wrogości można tu mówić w odniesieniu do instytucji, które sobie na nianie „zasłużyły”, duża część urzędów ma bowiem fatalną renomę, ale nie wynika to z samego faktu przynależenia do sektora administracji, lecz ze złego sposobu funkcjonowania. Na początku korzystały bowiem ze społecznego kredytu zaufania, a na negatywne opinie zapracowały sobie bieżącą działalnością. W innej sytuacji są przedsiębiorstwa, gdzie wstępne zainteresowanie mediów praktycznie nie występuje, trzeba je dopiero zainicjować. Zwykle dziennikarze wykazują się tu także większą nieufnością, obawiając się wykorzystania swej pracy do celów kryptoreklamy. W sektorze non-profit również brak jest wstępnego zainteresowania ze strony mediów i społeczeństwa, choć z uwagi na społeczną rolę i niekomercyjny charakter publiczność żywi tu raczej emocje pozytywne. W polityce natomiast zainteresowanie działalnością poszczególnych partii istnieje, jednak naturalna nieufność wobec polityków sprawia, że opinie mają tu z zasady ton zachowawczy lub wręcz wrogi.
            Ze względu na jej ustawowe umocowanie, administracja nie działa w warunkach konkurencji. W sektorze komercyjnym i w polityce konkurencja ta jest bardzo silna, a wśród organizacji pozarządowych jej natężenie uzależnione jest od sektora, ale także istnieje.
            Urzędy, głównie ze względu na brak między nimi bezpośredniej konkurencji, mogą prowadzić ze sobą szeroką współpracę, związaną z wymianą doświadczeń i informacji. Administracja może liczyć także na wsparcie ze strony innych sektorów (np. przedsiębiorstw), bo przecież wszystkim zależy na dobrym jej funkcjonowaniu, szczególnie że nie jest ona dla nikogo konkurentem, a współpraca na takim polu może być również działaniem public relations (np. dla firm). W sektorze komercyjnym liczyć można natomiast praktycznie tylko na siebie, a panująca konkurencja i fakt, że – poza nim samym – nikomu na istnieniu przedsiębiorstwa nie zależy, ograniczają bądź w ogóle eliminują wsparcie. Trzeba także pamiętać, że know-how traktowany jest jako jeden z najcenniejszych składników majątku firmy i jego wymiana nie może mieć charakteru powszechnego. W sektorze pozarządowym sytuacja wygląda podobnie, jak w administracji, jednak w przeciwieństwie do administracji brak tu gwarantowanych środków na realizację działań, co kształtuje pewną zachowawczą postawę wobec ewentualnych konkurentów. W polityce występuje sytuacja podobna – partie mogą w zasadzie liczyć na szerokie wsparcie, gdyż ich działalność skierowana jest na realizację celów społecznych, lecz w warunkach konkurencji i nieustającej gry politycznej podmioty te nie chcą ujawniać swoich strategii i tym samym zamykają się we własnym kręgu. 
            W administracji skutki ewentualnych błędów nie powodują konsekwencji dla dalszego istnienia urzędu, przynajmniej w perspektywie krótko- i średniookresowej, a ich efektem może być najwyżej spadek poziomu zaufania czy wzrost niezadowolenia. Są to skutki bardzo groźne, ale niewymierne, często trudne do przyporządkowania określonym działaniom, szczególnie gdy dotyczą grupy instytucji (np. władz lokalnych) lub administracji jako takiej. W grupie komercyjnej i pozarządowej bezpośrednią konsekwencją może być natomiast likwidacja organizacji. W przypadku przedsiębiorstwa będzie to bankructwo, a dla np. stowarzyszenia brak sponsorów lub pozbawienie środków publicznych. Dla partii największym zagrożeniem jest spadek poparcia, który w dłuższej perspektywie może prowadzić do osłabienia siły politycznej, a w efekcie nawet do upadku ugrupowania.
            Podsumowując, specyficzna pozycja administracji i cechy warunkujące jej funkcjonowanie przekładają się bezpośrednio także na praktykę public relations. Nadrzędny cel determinuje tu fakt finansowania administracji ze środków publicznych, co jest drogowskazem dla wszystkich działań w tym obszarze. Wymusza to zatem specyficzny stosunek do grup otoczenia, wśród których wszystkie są ważne, nawet te zupełnie niezainteresowane działalnością danej instytucji. Charakter administracji znajduje także odzwierciedlenie w praktyce korzystania z niektórych instrumentów, np. ustawowy obowiązek udostępniania informacji publicznej rodzi specyficzne warunki współpracy z dziennikarzami czy potrzebę tworzenia systemów informacji. 
            Celem publikacji jest ocena i analiza narzędzi public relations w administracji publicznej. Do realizacji celu wykorzystano szereg najnowszych pozycji literatury, prasy, a także informacje pozyskane ze stron internetowych.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Spis treści

WSTĘP

ROZDZIAŁ  I.
ZASTOSOWANIE PUBLIC REALTIONS W ADMINISTRACJI
1.1. Instrumenty działań public relations w administracji
1.2. Kreowanie wizerunku administracji
1.3. Rola public relations w administracji

ROZDZIAŁ  II.
WIZERUNEK ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ NA PODSTAWIE BADAŃ W ORGANIZACJI "X"
2.1. Metody i techniki badań
2.2. Charakterystyka badanej próby
2.3. Wyniki badań

ROZDZIAŁ  III.
DZIAŁANIA NA RZECZ POPRAWY WIZERUNKU ADMINISTRACJI
W ŚWIETLE PRZEPROWADZONYCH BADAŃ NA PRZYKŁADZIE ORGANIZACJI "X"
3.1. Polityka informacyjna jako szansa
3.2. Założenia polityki informacyjnej
3.3. Plan działania i wdrożenie
3.4. Zarządzanie sytuacją kryzysową
3.5. Odbiorcy działań

ZAKOŃCZENIE

LITERATURA


Oprogramowanie sklepu: Sklepna5.pl
Ta strona używa plików cookies. Aby dowiedzieć się więcej na temat cookies, w jaki sposób z nich korzystamy oraz jak je wyłączyć, kliknij [polityka cookies]. Aby ta informacja nie pojawiała się więcej kliknij [zgadzam się].